Langdurige onveiligheid en chronische stress kunnen bij kinderen traumatische klachten veroorzaken. Snel starten met een behandeling is dan belangrijk. Ook als de situatie nog niet veilig is. Knelpunt is dat kindermishandeling geen officiële diagnose is. Dit mag het starten van behandelen echter niet beletten.
Ieder jaar weer krijgen veel kinderen te maken met mishandeling, verwaarlozing of misbruik. Ingrijpende gebeurtenissen die langdurige onveiligheid veroorzaken. Een deel van deze kinderen ontwikkelt traumatische stressklachten. Zij hebben professionele traumabehandeling nodig om te kunnen herstellen. Klinisch psycholoog Margreet Visser en psychotraumatherapeut Rik Knipschild pleiten daarom voor snel starten met een behandeling. Ook als de situatie nog niet veilig is. Zij doen dit in een uitgebreid artikel op augeo.nl
‘Hoe jonger kinderen zijn, hoe vaker de mishandeling thuis plaatsvindt,’ aldus klinisch psycholoog Margreet Visser. ‘De impact is dan extra groot. Een deel van de kinderen heeft professionele hulp nodig. In de praktijk krijgen ze die lang niet altijd. ‘Vaak wordt er alleen gewerkt aan de acute veiligheid van het kind, terwijl er veel meer nodig is.’
Geen diagnose, geen behandeling
Een belangrijke oorzaak van het uitblijven van traumabehandeling komt volgens Visser voort uit de opvatting ‘geen diagnose, geen behandeling’ binnen de GGZ. ‘Kindermishandeling of chronische stress zijn geen officiële diagnoses. Het is hoog tijd dat ze dat wel worden, of dat we mogen behandelen zonder diagnose.’
Traumabehandeling wordt wel ingezet wanneer een kind gediagnosticeerd is met een Posttraumatische Stressstoornis (PTSS). Maar niet ieder mishandeld kind laat typische traumaklachten zien. Visser: ‘Vaak is het geweld of de verwaarlozing al zo onderdeel van het gewone leven, dat een kind hier niet meer op reageert als op een ingrijpende gebeurtenis. En dus wordt het niet als een trauma herkend.’
Jonge kinderen
Vooral bij jonge kinderen is vaak sprake van onzorgvuldige diagnostiek, meent Visser. ‘Dat komt doordat zij atypische symptomen hebben. Kinderen onder de 7 jaar reageren vaak op een trauma met een terugval in de ontwikkeling. Omdat zo’n terugval van alles kan betekenen, wordt er niet snel aan trauma gedacht. Tegelijk zien we bij jonge kinderen vaak een fysieke reactie: veel bewegingsonrust, snel boos worden en slecht kunnen luisteren. Dit wordt makkelijk verward met ADHD. Andere kinderen hebben juist een vermijdingsreactie: ze trekken zich terug en maken moeilijk contact. En dat kan leiden tot de diagnose autisme. Deze diagnoses zijn vaak onterecht. Dat blijkt als de klachten verdwijnen op het moment dat we het trauma behandelen.’
Lees het hele artikel op augeomagazine.nl >>
Bron : vakbladvroeg