Vaders en moeders die hun kind ziek naar de opvang brengen, het bleek een hot topic laatst. Veel opvang professionals gaven op onze socialmedia-kanalen aan zich er wel eens aan te storen. Vandaar dat we ook eens aan ouders hebben gevraagd waarom ze hun kids ziek(ig) naar de opvang brengen en of ze zich bewust zijn van de risico’s.
‘Ik heb mijn kind wel eens gebracht, terwijl het twijfelachtig was of hij kon gaan. De belangrijkste reden? Werk! Als ik allerlei deadlines in m’n nek heb hijgen, kan ik echt in een spagaat zitten. Als zzp’er wil ik m’n opdrachtgevers niet teleurstellen. Maar ik vind een ziek kind op de opvang ook echt heel zielig.’
Deze ouder vertelt verder: ‘Meestal kan ik met m’n vriend wel tot een oplossing komen. Hij een halve dag vrij en ik een halve dag vrij bv. Dan werk ik ’s avonds nog even door. Maar soms probeer ik dan toch of m’n kind niet gewoon naar de opvang kan.’ Natuurlijk zijn er ouders die hun kind brengen, omdat ze bijvoorbeeld vinden dat ze toch betalen voor de opvang, maar de meeste ouders lopen tegen verwachtingen op werk aan. Ook pm’ers zelf gaven aan wel eens in die spagaat te belanden: ‘Helaas moet je het zelf als ouder die werkt in de kinderopvang ook soms doen, want anders moet er een groep dicht. Zo komt je eigen kind er niet overheen, omdat die ook door moet en te snel weer gaat.’
Een andere ouders zegt: ‘Ik heb mijn kindje vast wel eens ziek-ig gebracht, daar ontkom je als ouder bijna niet aan, want kinderen hebben soms vaker wel dan niet een snotneus. Het is dus net welke definitie je hanteert. Met een snotneus heb ik kinderen wel gebracht, maar niet met koorts, of me ervan bewust dat ze iets besmettelijks onder de leden hadden. Het is voor ouders altijd een lastige afweging. Of je moet werken of niet, speelt ook mee. Werken gaat niet met een ziek kind. Het is volgens mij helaas vaak in de praktijk nog zo dat de vrouw meestal haar werk afzegt bij een ziek kind. Dat vind je werkgever ook niet eindeloos prettig. Het moet makkelijker gemaakt worden om je zieke kind thuis te houden, maar dit vergt een cultuurverandering.’
Altijd een back-up regelen
Een pm’er gaf aan dat zij zelf altijd een back-up heeft, voor als een kind ziek blijkt te zijn. Maar dit is niet voor elke ouder mogelijk. Een ouder geeft aan: ‘Het liefst zou ik voor elke opvangdag een familielid of andere ouder standby hebben staan. Maar mijn ouders wonen aan de andere kant van het land en met mijn schoonouders hebben we geen goede band. Bovendien vind ik het lastig vragen aan andere ouders of zij paraat willen staan voor mijn kind.’
Andere ouders staan daar wel voor open, maar hebben het nooit als mogelijkheid bedacht: ‘Bij hoge nood kan ik altijd opa’s of oma’s inschakelen, maar die wil je eigenlijk ook niet blootstellen aan een ziek kind. Dat ik ook andere ouders kan vragen om back-up te zijn heb ik mij nooit gerealiseerd. Ik vind dat wel een goed idee. Al vind ik eigenlijk zelf ook dat ik er gewoon voor mijn kind moet zijn als die ziek is. Gelukkig werk ik flexibel en is er vaak veel mogelijk, maar je zal maar net een werkdag hebben waarop je er moet zijn.’
Risico’s voor de groep en de medewerkers
Dat het brengen van een ziek kind risico’s betekent voor de hele groep, realiseren niet alle vaders en moeders zich. Een ouder vertelt aan ons: ‘Het was nooit mijn bedoeling iets te doen wat niet mag of wat gevolgen zou hebben voor andere kinderen. Ik voelde me er ook echt een beetje schuldig over dat ik me niet aan de regels had gehouden, ook al deed ik dat niet expres en wist ik gewoon niet beter.’
Natuurlijk zijn er ook ouders die hun kind nog even stiekem een zetpil geven voor het naar de opvang gaat, ondanks dat ze weten dat dit niet de goed is voor het kind en de groep. Maar dat een ziek kind kan betekenen dat een groep dicht moet omdat een pm’er ziek wordt, komt bij veel ouders niet in de gedachten op: ‘Nee ik had echt geen idee. Ik vond, voor de coronatijd uitbrak, ook altijd dat je als volwassene alleen ziek was als je je bed niet uit kon. Een stevige verkoudheid? Dan ging ik gewoon werken. Ik zou dat nu ook niet meer doen. De corona-pandemie heeft me bewuster gemaakt van hoe snel je iemand, ook met een onschuldige verkoudheid, besmet en dat de gevolgen voor iemand anders heel anders kunnen zijn dan voor jezelf.’
Niet altijd bewust van de regels
Veel ouders hebben het gevoel dat ze niet precies weten wat de regels zijn. Ook al staat deze informatie vaak ik de contracten die ouders tekenen, de eerste keer dat ze hun kind ziek brengen overvalt het beleid hen: ‘Ik had het heel prettig gevonden als hier in de intake extra aandacht voor was geweest. Zeker voor ouders die een eerste kindje krijgen, is alles nieuw, veel en overweldigend. Voor pm’ers zijn alle regels logisch. Zij weten ook precies hoe om te gaan met kindjes van welke leeftijd, welk gedrag normaal is etc. Daardoor is het soms lastig je weer in te leven in ouders voor wie alles nieuw is.’
Een andere ouder geeft aan: ‘Ik was tijdens de intake overweldigd door bijvoorbeeld de bedjes (het lijken wel hondenhokken!), de kindjes die op de groep speelden, de informatie die ik kreeg over het dagritme etc. Het was zo veel, bovenop alle andere dingen waar je als aanstaande ouders mee bezig bent (welke luiers gaan we kopen, hebben we wel genoeg rompertjes gekocht voor de eerste weken, ga ik borstvoeding geven of flesvoeding etc.), dat ook echt niet alle informatie van de intake echt bij mij binnenkwam. Misschien is het ook een idee om na bijvoorbeeld de eerste drie maanden dat een kindje naar de opvang gaat, nog eens een extra oudergesprek te voeren. Dat hoeft echt niet lang te duren. Maar dan zijn de ouders al een beetje gewend aan het hebben van een kindje en hebben ze de tijd hun vragen, die ze misschien pas na de intake hadden, te stellen en hebben pm’ers nog even een moment om stil te staan bij hoe het gaat met het kindje, hoe het dagritme eruit ziet en welke regels er zijn. Ik denk dat ouders dan veel meer kunnen horen van wat de pm’ers vertellen.’
Bron : kinderopvangtotaal